Terapia SI

Co to jest terapia SI ?
Terapia ta polega rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne (wzrok, słuch, dotyk, smak, węch) oraz płynące z własnego ciała poprzez zmysły wewnętrzne (czucia głębokiego i równowagi). Proponowana forma terapii jest dla dziecka bardzo atrakcyjna, ponieważ ma charakter wesołej zabawy ruchowej. Podczas tej zabawy dostarczane są dziecku takie bodźce, których najbardziej potrzebuje jego system nerwowy (co wiadomo z diagnozy). Terapia ta zwana "naukową zabawą" odbywa się w przyjemnej sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt i pomoce do stymulacji wszystkich systemów zmysłowych. Dla każdego dziecka jest przygotowany indywidualny program dostosowany do jego potrzeb z zachowaniem zasady stopniowania trudności. Sprzyja to utrzymaniu stałego zainteresowania dziecka i ciągłemu poprawianiu jego samoocen dzięki osiąganym sukcesom, co motywuje każde dziecko do dalszego wysiłku.

Kiedy się zgłosić na diagnozę i terapię SI?

Istnieją pewne objawy nieprawidłowości w funkcjonowaniu dziecka, na które należy zwrócić uwagę. Pojedynczy objaw nie jest wskazaniem do diagnozy SI. Jednak już kilka, a tym bardziej kilkanaście z nich jest powodem do przeprowadzenia pełnej diagnozy procesów integracji sensorycznej (która powinna poprzedzać terapię) dziecka, które ma:

  • opóźnienia i zaburzenia rozwoju mowy

  • obciążony wywiad okołoporodowy (ciąże wysokiego ryzyka, wcześniactwo, powikłania okołoporodowe)

  • choroba lokomocyjna

  • trudności z czytaniem, pisaniem, liczeniem - trudności z rozpoznawaniem liter, cyfr, mylenie, odwracanie liter, pismo lustrzane, przekręcanie sylab, wyrazów, czytanie od końca wyrazów

  • nieprawidłowy chwyt kredki, długopisu, trudności z cięciem nożyczkami, rysowaniem po śladzie, trudności z utrzymaniem głowy (podczas dłuższego siedzenia) w pozycji pionowej, podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku

  • często kłopoty ze wskazaniem części ciała, myli stronę prawą i lewą

  • trudności z samodzielnym żuciem i przełykaniem pokarmów, z samodzielnym piciem

  • niezborność ruchowa (przewracanie się, potykanie, nieskoordynowane ruchy)

  • trudności w samoobsłudze z ubieraniem się, zwłaszcza zapinaniem guzików, sznurowaniem butów

  • nadmierną ruchliwość - nie może usiedzieć czy ustać w jednym miejscu

  • zaburzenia napięcia mięśniowego - wzmożone lub obniżone np. szybka męczliwość podczas pisania,

  • lęk przed upadkiem lub wysokością - wchodząc po schodach lub schodząc częściej niż inne dzieci trzyma się poręczy, niepewnie stawia nogi, unika wspinania się na placu zabaw

  • obniżone zainteresowanie aktywnością ruchową, niechęć do karuzeli i huśtawek na placu zabaw,

  • problemy z rzucaniem i łapaniem piłki

  • skłonności do szybkiego męczenia się, sprawia wrażenie słabego dziecka

  • problemy z uczeniem się nowych aktywności ruchowych (pływanie, jazda na rowerze)

  • trudności z koncentracją uwagi, respektowaniem i wykonywaniem poleceń

  • Problemy emocjonalne - często się obraża, jest uparte, reaguje agresywnie albo w kontaktach z innymi ludźmi dziecko zamyka się w sobie, jest nieśmiałe i wycofywane z kontaktu

  • niską samoocenę i nie wierzy we własne możliwości

  • Nadwrażliwość na bodźce zmysłowe np. często mruży oczy; zatyka uszy z powodu hałasu czy określonego dźwięku; dziecko zwraca szczególną uwagę na zapachy, które wywołują jego dezaprobatę; unikanie zabaw plasteliną, malowania palcami, unikanie dotykania niektórych faktur i substancji np. kleju, piasku. trudności z tolerancją na czesanie, obcinanie paznokci, mycie głowy, podczas mycia zębów miewa odruch wymiotny.

  • Podwrażliwość na bodźce zmysłowe np. dziecko lubi kręcić się intensywnie i bardzo długo na karuzeli; wącha wybrane przedmioty, może poszukiwać takich wrażeń jak np. wpatrywanie się w światło lampy sufitowej czy latarki; dziecko lubi smakować nietypowe czy niejadalne rzeczy takie jak np. pasta do butów; może też nie reagować na ból np. w takich sytuacjach jak dotykanie gorących przedmiotów

Zobacz również: