Terapia SI
Co to jest terapia SI ?
Terapia ta polega rozwijaniu prawidłowego
odbioru i analizy bodźców dostarczanych z
otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne
(wzrok, słuch, dotyk, smak, węch) oraz
płynące z własnego ciała poprzez zmysły
wewnętrzne (czucia głębokiego i
równowagi). Proponowana forma terapii jest
dla dziecka bardzo atrakcyjna,
ponieważ ma charakter wesołej zabawy
ruchowej. Podczas tej zabawy dostarczane są
dziecku takie bodźce, których najbardziej
potrzebuje jego system nerwowy (co wiadomo z
diagnozy). Terapia ta zwana "naukową zabawą"
odbywa się w przyjemnej sali wyposażonej
w specjalistyczny sprzęt i pomoce do
stymulacji wszystkich systemów zmysłowych.
Dla każdego dziecka jest przygotowany
indywidualny program dostosowany do jego
potrzeb z zachowaniem zasady stopniowania
trudności. Sprzyja to utrzymaniu stałego
zainteresowania dziecka i ciągłemu
poprawianiu jego samoocen dzięki
osiąganym sukcesom, co motywuje każde
dziecko do dalszego wysiłku.
Kiedy się zgłosić na diagnozę i terapię
SI?
Istnieją pewne objawy nieprawidłowości w
funkcjonowaniu dziecka, na które należy
zwrócić uwagę. Pojedynczy objaw nie jest
wskazaniem do diagnozy SI. Jednak już kilka,
a tym bardziej kilkanaście z nich jest
powodem do przeprowadzenia pełnej
diagnozy procesów integracji sensorycznej
(która powinna poprzedzać terapię) dziecka,
które ma:
-
opóźnienia
i zaburzenia rozwoju mowy
-
obciążony
wywiad okołoporodowy (ciąże wysokiego
ryzyka, wcześniactwo, powikłania
okołoporodowe)
-
choroba
lokomocyjna
-
trudności
z czytaniem, pisaniem, liczeniem -
trudności z rozpoznawaniem liter, cyfr,
mylenie, odwracanie liter, pismo
lustrzane, przekręcanie sylab, wyrazów,
czytanie od końca wyrazów
-
nieprawidłowy chwyt kredki, długopisu,
trudności z cięciem nożyczkami,
rysowaniem po śladzie, trudności z
utrzymaniem głowy (podczas dłuższego
siedzenia) w pozycji pionowej, podpiera
ją ręką, kładzie się na stoliku
-
często
kłopoty ze wskazaniem części ciała, myli
stronę prawą i lewą
-
trudności
z samodzielnym żuciem i przełykaniem
pokarmów, z samodzielnym piciem
-
niezborność ruchowa (przewracanie się,
potykanie, nieskoordynowane ruchy)
-
trudności
w samoobsłudze z ubieraniem się,
zwłaszcza zapinaniem guzików,
sznurowaniem butów
-
nadmierną
ruchliwość - nie może usiedzieć czy
ustać w jednym miejscu
-
zaburzenia
napięcia mięśniowego - wzmożone lub
obniżone np. szybka męczliwość podczas
pisania,
-
lęk przed
upadkiem lub wysokością - wchodząc po
schodach lub schodząc częściej niż inne
dzieci trzyma się poręczy, niepewnie
stawia nogi, unika wspinania się na
placu zabaw
-
obniżone
zainteresowanie aktywnością ruchową,
niechęć do karuzeli i huśtawek na placu
zabaw,
-
problemy z
rzucaniem i łapaniem piłki
-
skłonności
do szybkiego męczenia się, sprawia
wrażenie słabego dziecka
-
problemy z
uczeniem się nowych aktywności ruchowych
(pływanie, jazda na rowerze)
-
trudności
z koncentracją uwagi, respektowaniem i
wykonywaniem poleceń
-
Problemy
emocjonalne - często się obraża, jest
uparte, reaguje agresywnie albo w
kontaktach z innymi ludźmi dziecko
zamyka się w sobie, jest nieśmiałe i
wycofywane z kontaktu
-
niską
samoocenę i nie wierzy we własne
możliwości
-
Nadwrażliwość na bodźce zmysłowe np.
często mruży oczy; zatyka uszy z powodu
hałasu czy określonego dźwięku; dziecko
zwraca szczególną uwagę na zapachy,
które wywołują jego dezaprobatę;
unikanie zabaw plasteliną, malowania
palcami, unikanie dotykania niektórych
faktur i substancji np. kleju, piasku.
trudności z tolerancją na czesanie,
obcinanie paznokci, mycie głowy, podczas
mycia zębów miewa odruch wymiotny.
-
Podwrażliwość na bodźce zmysłowe np.
dziecko lubi kręcić się intensywnie i
bardzo długo na karuzeli; wącha wybrane
przedmioty, może poszukiwać takich
wrażeń jak np. wpatrywanie się w światło
lampy sufitowej czy latarki; dziecko
lubi smakować nietypowe czy niejadalne
rzeczy takie jak np. pasta do butów;
może też nie reagować na ból np. w
takich sytuacjach jak dotykanie gorących
przedmiotów
Zobacz również:
|